dinsdag, 29 oktober 2024, 18:00–20:00,
Atelier KANAL, BrusselsEen workshop met Emanuel Almborg, Graziela Kunsch en Penny Wilson (Assemble Play) over alternatieve pedagogie
Neem deel aan een workshop over alternatieve kinderpedagogie in de kunsten. Na een korte inleiding verdelen we ons in drie groepen die aan de slag gaan met verschillende thema’s en praktijken: Graziela Kunsch leidt een praktisch experiment met fijn, droog zand en geperforeerde materialen (zoals trechters en vergieten), waarbij de Strandgut-speelruimte van Ute Strub in Berlijn als casestudy wordt gebruikt. De groep van Emanuel Almborg focust op de onderzoekspraktijk en -politiek van de observatie van baby’s. De groep staat stil bij theorieën over de ontwikkeling en observatie van kinderen vanuit een wetenschappelijke- en documentaire filmbenadering. De groep van Penny Wilson (Assemble Play) onderzoekt het thema speelwerk en hoe we kinderen echt centraal kunnen plaatsen in onze praktijk. We sluiten af met een groepssessie om onze ervaringen te delen. De workshop wordt gemodereerd door Grégory Castéra en Silvia Franceschini.
De workshop wordt georganiseerd in Atelier KANAL, Sainctelettesquare 12, 1000 Brussel. Er wordt thee geserveerd vanaf 16:30 en de workshop begint om 17:00 stipt. De workshop is bedoeld voor onderwijsprofessionals. De voertaal is Engels en deelname is gratis. Neem contact op met Constance Nguyen (cnguyen@kanal.brussels) om je in te schrijven.
Emanuel Almborg is een kunstenaar die zijn tijd verdeelt tussen Stockholm en Londen. Zijn kunst is voornamelijk gebaseerd op bewegende beelden en focust op pedagogie, psychologie en theater. In 2015 was hij een Whitney ISP fellow in New York en in 2021 voltooide hij zijn doctoraat aan het Royal Institute of Art (KKH) in Stockholm met het proefschrift Towards a Pedagogy of the Utopian Image. Almborg is de drijvende kracht achter Switchers, een film- en theatercollectief met jongeren uit Londen en van het platteland van Wales. Hij studeerde psychoanalyse en kinderontwikkeling aan het Tavistock Institute in Londen en werkt momenteel aan een postdoc in de kunst en psychologie aan het KKH in Stockholm en het BabyDevLab van de University of East London. Zijn werk was onlangs te zien in het Moderna Museet in Stockholm, CAC Brétigny en de Whitechapel Gallery en Raven Row in Londen.
Emanuel Almborg is een kunstenaar die zijn tijd verdeelt tussen Stockholm en Londen. Zijn kunst is voornamelijk gebaseerd op bewegende beelden en focust op pedagogie, psychologie en theater. In 2015 was hij een Whitney ISP fellow in New York en in 2021 voltooide hij zijn doctoraat aan het Royal Institute of Art (KKH) in Stockholm met het proefschrift Towards a Pedagogy of the Utopian Image. Almborg is de drijvende kracht achter Switchers, een film- en theatercollectief met jongeren uit Londen en van het platteland van Wales. Hij studeerde psychoanalyse en kinderontwikkeling aan het Tavistock Institute in Londen en werkt momenteel aan een postdoc in de kunst en psychologie aan het KKH in Stockholm en het BabyDevLab van de University of East London. Zijn werk was onlangs te zien in het Moderna Museet in Stockholm, CAC Brétigny en de Whitechapel Gallery en Raven Row in Londen.
Graziela Kunsch is een kunstenaar en docent uit São Paulo. Haar projecten zijn co-creaties waarin ze mensen van buiten de kunstsector betrekt, waardoor artistieke concepten voortdurend worden bijgestuurd. Sinds ze moeder is geworden, richt ze zich voornamelijk op de kindertijd, vrij spel en ouderschap. Geïnspireerd door de pedagogische benadering van Emmi Pikler creëert ze speel- en zorgruimtes en begeleidt ze groepen waar baby's spelen en volwassenen observeren. Ze gebruikte dezelfde principes om de vrije motorische ontwikkeling van haar dochter te documenteren. Kunsch is tevens redacteur van het tijdschrift Urbânia, waarvan het zesde nummer het idee "publiek als wederzijds" belicht, de collectieve constructie tussen mensen met verschillende achtergronden en ervaringen.
Penny Wilson studeerde illustratie in de jaren 1980. Na haar studies aan de kunstacademie ging ze aan de slag in de speelpleinwerking. In de spelende kinderen vond ze de spontane creativiteit terug die haar destijds naar de kunst had geleid. Ze werkte jarenlang in parken, straten en wijken voor de inclusieve speelvereniging Adventure Playgrounds en kwam er Assemble tegen, die werkten aan hun film The Voice of Children voor de Biënnale van Venetië. Hun frisse en authentieke blik kon Wilson meteen bekoren: ze sloot zich aan bij het collectief en werd medebezieler van een speelwerkproject in de Londense wijk Kings Cross, gebaseerd op de "losse onderdelen"-filosofie. Na Covid werd het project voortgezet en AssemblePlay groeide al snel uit tot een begrip, met samenwerkingen in heel London.
Penny Wilson studeerde illustratie in de jaren 1980. Na haar studies aan de kunstacademie ging ze aan de slag in de speelpleinwerking. In de spelende kinderen vond ze de spontane creativiteit terug die haar destijds naar de kunst had geleid. Ze werkte jarenlang in parken, straten en wijken voor de inclusieve speelvereniging Adventure Playgrounds en kwam er Assemble tegen, die werkten aan hun film The Voice of Children voor de Biënnale van Venetië. Hun frisse en authentieke blik kon Wilson meteen bekoren: ze sloot zich aan bij het collectief en werd medebezieler van een speelwerkproject in de Londense wijk Kings Cross, gebaseerd op de "losse onderdelen"-filosofie. Na Covid werd het project voortgezet en AssemblePlay groeide al snel uit tot een begrip, met samenwerkingen in heel London.
